یه چند روزی هست که میخواستم این پست منو ارسال کنم. ولی همش میترسیدم شما فک کنین که من بخاطر هوا و هوس دنبال این دختره افتادم. ولی دیگه میگم دیگه. من کلن الآن یه چند روزی هست که بی خیالش شدم. بی خیال دنیا. بی خیال دختره. فراموشش کردم. اصلن انگار نه انگار که میشناختمش. دیگه واسم مرد. اصلن خیلی چند روزه که حالم خوب شده. خودمونیم ها ولی زندگی چه حالی میده وقتی هیچ دغدغه ای نداشته باشی. به ما میگفتن فراموشش میکنی ها، ولی من خیلی محکم سر حرفم موندم که اونو میخوام. پدر و مادرم و همه ی دوستام و همه ی شما ، میگفتین که فراموشش میکنی، ولی من فک میکردم، اگه یه خوشگل هم روی زمین باشه ، اون عارفه س و اون باید باید باید زن من بشه.(بــــــــــــــله دیگه،بالاخره اسمش هم بهتون گفتم). ولی خداییش چه اسم قشنگی داره. میخوام چند سال دیگه که با هر کسی ازدواج کردم، اسم بچه م رو عارفه بزارم. چون اسم قشنگیه و منو یاد اون دورانی میندازه که عاشق اون دختره ی هرزه بودم و درس عبرتی شد گه دیگه به هر دختر هرزه ای فکر نکنم.
راستش رو بخواین من از مسافرت مون که برگشتم ، کم کم شروع کردم به فراموش کردنش تا اینکه بالاخره چند روز پیش تونستم فراموشش کنم. با خودم گفتم، ای میلاد دیوونه، آخه دختری که به هر کسی پا داده و معلوم نیست با چند نفر ... کرده، چرا تو باید بری دنبالش؟ چرا باید باهاش ازدواج کنی و زندگی تو بخاطر اون نابود کنی و از درس و همه چیزت بیفتی؟
خدا رو شکر که تونستم بی خیالش بشم. خدا رو شکر که این دختره ی بی پدر مادرو فراموش کردم. خیلی خوشحالم . الآن چند روزی هست که دارم عشق میکنم. دارم حال میکنم. دارم زندگی میکنم و فکر هیچی رو نمیکنم. اصلن انگار نه انگار که عارفه ای بوده.
به قول حسین ا ب ل ی س، (من مردم یا زنده م، دقیق نمیدونم ... یه زمین خورده خاکی، از دنیا بدورم _ بی خی زندگی شدم که پر پیچ و خمه ... رسیدم تهش، کشیدم بیرون کل زیر و بمش).
آره دیگه بی خی زندگی شدم و بی خی دختره. اصلن انگار نه انگار که یه روزی واسش می مردم. همون قدر که قبلن میخواستمش، الآن دیگه همون قدر ازش متنفرم. دیگه حاضر نیستم بهش نگاه کنم. عارفه خانوم، اگه این مطالب رو میخونی،بدون که دیگه واسم هیچی نیستی. دیگه عارفه واسه میلاد مرد. دیگه خرگوش واسه چکش مرد(چکش لقب منه. بچه ها واسم گذاشتن
) . لطفا دلیلش هم نپرسید.
ولی خاک تو سرت میلاد، خاک تو سرت که بخاطر این دختره ی هرزه،آبروی خودتو تو شهر بردی. خاک تو سرت که بخاطرش، از درس افتادی. ولی میلاد خان، بــــــــــــــی خیال.
دیگه میخوام بشم همون میلاد قدیم. میخوام هر کاری که دلم خواست انجام بدم. من بخاطر اون دختره خیلی از کارایی که بهم حال میداد رو انجام نمیدادم و خیلی دیگه مومن و مسلمون شده بودم. دیگه میخوام هر کاری رو مثل قدیم انجام بدم. فقط صفا سیتی. دو روز دنیا رو باید حال کرد. بی خیال همه چی. فقط صفا سیتی. دیگه میخوام از زندگی لذت ببرم.
ولی خیلی خر بودم که عاشق این هرزه شده بودما. این هرزه چی بود؟ خیلی دیوونه ام. حالا بازم خدا رو شکر که فراموشش کردم. این همه دختر. چرا این؟
کلن عوض شدم. زمین تا آسمون. شدم همون میلاد قبلی. ولی یاد گرفتم که واقعا درسته که میگن آدم تو این سن دیوونه میشه و عاشق هر کسی میشه. واقعا خودم هم تعجب میکنم که من همون میلادم یا نه که دارم این حرفا رو میگم؟
خب دیگه شاید این وبلاگ دیگه آپ نشه. چون دیگه دلیلی نداره که آپ بشه. چون این وبلاگ واسه عارفه بود و دیگه اون واسه من مرده و من آپ نمیکنم. پس حلالم کنین. توی این دو ماه که به این وب میرسیدم، خیلی حال داد. چون یکم خودمو خالی کردم و با همه در و دل کردم. پس حلالم کنین.
مخلص همه ی شما:
آقا میلاد(معروف به میلاد چکش _ بچه ها بهم میگن ).
بای بای 